Wij begrijpen dat u als Menenaar in opperste verwarring aankijkt tegen de komende gemeenteraadsverkiezingen. Blauwe liberalen en rode socialisten gaan in onze stad samen onder een paarse mengkleur, met als naam ‘Voor 8930’. August Debunne en dokter Jean Libbrecht draaien zich om in hun graf. Maar de tijden zijn veranderd. Om aan de macht te blijven moet men soms veel water in de wijn doen. Principes zijn als winden, je probeert ze zo lang mogelijk op te houden.

De gewezen burgemeester Martine Fournier, ooit plaatselijke sterkhouder van de CD&V, vond de stad die ze achterliet zo fantastisch dat ze naar Kortrijk is verhuisd. De oppositieleider en Italiëkenner Laurent Coppens ziet er geen doen meer aan en heeft enige maanden geleden onverwacht zijn kap over de haag gegooid. De kopman van Groen ziet eruit als een die ongure types, die in de controlekamer van de alomtegenwoordige bewakingscamera’s het groot alarm laten afgaan.

Binnen het Vlaams Blok vond een paleisrevolutie plaats, waarbij de zetelende raadsleden werden bedankt voor bewezen diensten. We hebben het raden naar wat de nieuwkomers waard zijn. Verder bereiken ons geen berichten meer van de onvolledige en obscure nieuwe partij ‘Stadslijst 8930’. Wordt dat een slag in het water? En bij de N-VA liep een kopstuk over naar paars. De lijsttrekster van N-VA werd Vlaams volksvertegenwoordiger. Zal ze nog tijd hebben voor de Menenaars? De kiezer wordt het hier niet gemakkelijk gemaakt. Gelukkig is daar onze denktank die u gefundeerd advies kan geven.

De marginaalste stad van Vlaanderen

Allereerst dit: Menen kampt met een imagoprobleem. Al jarenlang wint onze stad de prijs van de meest marginale stad van Vlaanderen. ‘t Is maar om te lachen, troosten onze bestuurders het volk, maar zelf zitten ze behoorlijk verveeld met die titel. Daarom: onze nieuwe burgervader of burgermoeder moet een verheffende uitstraling hebben.

Hoe hoort het niet? Over de man van Groen hebben we het al gehad. Nu nog drie andere slechte voorbeelden.

fdddddd

Lelijke gebouwen

Vandaag viel een brochure van de paarse ploeg in onze brievenbus, waarin de verwezenlijkingen van de voorbije zes jaar in zonnetje zijn gezet. De lijst is indrukwekkend. 36 pagina’s meerkleurendruk op glanspapier. Zo gewichtig dat de bodem van onze brievenbus het bijna begaf. Maar mijn vrouw zegt dat dat aan de brievenbus scheelt.

Hoe lelijk was dat allemaal in die brochure! Was hier een slechte fotograaf aan het werk? Alle nieuwe gebouwen waarmee men pronkt zijn inspiratieloze vierkante blokken. Over smaken en kleuren kan men inderdaad niet discussiëren maar de speeltuigen, het heringerichte park Ter Walle, het Barakkenbospark, zelfs de paal waar een veelvoud van bewakingscamera’s aan is opgehangen, getuigen van weinig esthetisch gevoel. Alles is zo unheimlich. We hebben dringend een stedelijke schoonheidsspecialist nodig.

Koekuitnaars, wat werd er niet gerealiseerd?

U weet daarmee wat er wel is gerealiseerd. Maar wat niet?

Evenveel nieuwe bomen zouden er worden geplant als er inwoners in de Stad zijn. Elke vierkante meter open ruimte die werd ingenomen, zou gecompenseerd worden door evenveel groen. Het is bij intenties gebleven. De Krant van West-Vlaanderen, vroeger onze geliefde Weekbode, noemde Menen recent een van de vijf gemeenten die verantwoordelijk zijn voor de afgang van het West-Vlaamse bosareaal. Menen voldoet aan geen kanten aan de nieuwe groennormen. Gebrekkige leefbaarheid werkt kansarmoede en criminaliteit in de hand. En daar zijn geen sociaal assistenten, GAS-boetes en bewakingscamera’s tegen opgewassen. Niet de gevolgen moet men aanpakken, wel de oorzaken.

De betonstop geldt zeker niet voor onze dichtbevolkte en van open ruimte gespeende stad. De pest van de vervuilende industriezone Grensland is nog niet ingedijkt. Men belooft voor de volgende bestuursperiode een herinrichting ervan. We vonden voor de problemen met de vervuilers aldaar meer gehoor bij de Vlaamse minister voor Omgeving dan bij de stedelijke politici. Men mag zeggen van Demir wat men wil, maar er gebeurde iets.

De goedgekeurde plannen van de bijkomende vervuilende industriezone Menen West worden door paars voorgesteld als een realisatie! Maar het stadsbestuur slaagde er zelfs niet in de geplande verkeerlichten te laten vervangen door een tunnel.

Langs de Charles Cappellestraat zijn/worden er nieuwe verkavelingen gerealiseerd, waarvan de verkeerstroom door de enge Lageweg moet. Het ontbreekt hier aan vooruitziendheid.

Hoe staat het met de snelheidsduivels in de Hogeweg?

Kan een andere ploeg het beter doen? We weten het echt niet. Welke indruk de plaatselijke politici ook mogen wekken, ze worden gedirigeerd door hogere krachten. Ze moeten de dingen alleen verkopen. Tot zover ons advies voor de gemeenteraad.

Provincieraad

Het zal u zijn ontgaan, maar ook de provinicieraad bestaat nog. Het is een folkloristische groep die groepsaankopen voor zonnepanelen organiseert, fietsroutes van naam verandert en varkensstallen goedkeurt. In Brugge is het de kunst het afval zo ver mogelijk in een verloren hoek als Menen te dumpen. En het dan verder te vergeten. Hier durven we wel een duidelijker advies geven. Het kan toch niet veel kwaad. We maken geen reclame voor een partij, maar wel voor een persoon.

Toen de burgerbeweging Alerte Koekuit tegen de nieuwe vervuilende industriezone Menen West ageerde, was er van heel dat onbekend zootje zitpenningtrekkers in de provincieraad slechts één iemand die ernstig reageerde: Maarten Tavernier.

U vindt hem terug op de groene stembiljet dat u krijgt voor de provincieraad. (Het is witte is voor de gemeenteraad.) Op dat groen stemformulier vindt u Maarten Tavernier terug op de rechter voorlaatste lijst met nummer 7. Hij staat daar bovenaan.

H

ffffff

e