Graag wat trager alstublieft
In het begin was er niets, of toch bijna niets. Met het slagveld van Ieper ongeveer buiten geschutsbereik werd op De Koekuit een elementair vliegveld ingericht en een munitiedepot gebouwd. Treinspoortjes liepen door de velden. Om voldoende dwarsliggers te hebben werd het Koekuitbos gerooid. Het is nauwelijks te geloven dat die kale vlakte in nog geen honderd jaar tijd een dichtbevolkte buurt werd.
Vooral in de tweede helft van vorige eeuw werd er driftig gebouwd. De ‘Bloemenwijk’ en de ‘Vogelwijk’ werden een wirwar van straten en pijpenkoppen, waarin zelf een geboren en getogen Koekuitnaar moeilijk zijn weg kan vinden.
Betlehem werd op papier een enkele straat. De wijk bestaat feitelijk uit vijf straten met dezelfde naam en met een zeer merkwaardige systeem van huisnummering. Alleen geoefende postbodes kunnen er aan de slag.
De Koekuitstraat en de Grulbeekstraat werden het voorlopige eindpunt van de verkavelingsoperaties. (Er liggen wel nog plannen op tafel om in de Charles Cappellestraat een ultiem project te realiseren.)
De doorgangsstraten Hogeweg, Lageweg, Wilgenlaan een Wilde Rozenlaan voeren al dat volk van hun huis naar waar ze wezen moeten. En daar gaat ‘de rek’ er ongeveer uit.
De Hogeweg: de nieuwe vliegbaan
Naar verluidt heeft men al alles geprobeerd om de automobilisten in de Hogeweg goede manieren bij te brengen. Reuzegrote borden met de maximum snelheid erop, wegmarkeringen, elektronische signalisatie met daarop de gemeten snelheid (gecombineerd al naargelang met een lachend of boos gezichtje), oom agent die meedogenloos staat te flitsen. Het kan allemaal niet baten. Blijkbaar zijn de mensen die snel naar Wervik moeten, of daar van terugkeren immuun voor alle snelheidsvertragende acties. En hebben ze een grote portemonnee, of zijn het ezels die zich blijvend aan dezelfde steen stoten.
De vliegbaan Hogeweg komt bij het wijkcentrum verraderlijk uit op een rond punt. Er gebeurden hier verschillende zware ongevallen. Bij het hertekenen van dit rond punt werd de vluchtheuvel verlaagd, om de gevolgen van de doorrijden minder erg te maken. En verder: een houten bloembak en enkele verkeerspaaltjes zijn niet dodelijk.
Als de industriezone Menen-West er komt, dan krijgt de Hogeweg het statuut van sluipweg voor het verkeer dat niet in de file wil staan. Een bijkomend punt van overlast voor de buurt is in het vooruitzicht.
De Lageweg: het aankomende kleine broertje van de Hogeweg?
Ooit was de Lageweg voorzien als de zachte fietsverbinding tussen Wervik en Menen. De feiten hebben er anders over beslist. De verantwoordelijke beleidsvoerders lieten enkele snelheidsremmende constructies bouwen die ‘matig effectief’ zijn, om het beleefd uit te drukken.
Dat de constructies kapot worden gereden, is geen hoopgevend signaal. Meer en meer buurtbewoners roepen op tot actie.
Vooral bij het begin en einde van het werk op de industriezone Grensland wordt hier aardig gas gegeven.
In de Wilgenlaan sneuvelen plastic buffers die het verkeer moeten vertragen.
Uit de Wilde Rozenlaan: zelfde vraag
De Wilde Rozenlaan is dan weer een sluipweg tussen de Ieperstraat en de Hogeweg. Ook hier wordt het gaspedaal vervaarlijk ingedrukt.
Hoe een nadeel een voordeel kan zijn: Betlehem
Hoewel de wijk Betlehem (de vijf straten met de zelfde naam en de rare huisnummering) nu al meer dertig geleden in de natte klei werd opgetrokken, zijn er nog geen voetpaden aangelegd.
Voorwaar een merkwaardig experiment is dit geworden: de bewoners wandelen er op straat – en bij regenweer liefst niet in de goot. De bestuurders van wagens weten of zien dat. Automatisch passen ze hier hun snelheid aan. Hier kan een kat languit op straat liggen en levend weer verder wandelen.
Overal voetpaden afschaffen misschien? Foei!
De Charles Capellestraat is een fietsstraat met gedeeltelijke snelheidsbeperking en deels een eenrichtingsweg met plaatselijke tonnagebegrenzing geworden.
Tot september 2022 was de Charles Cappellestraat een moeilijk geval. Het kruisen van wagens gebeurde vaak moeizaam. Er is parkeergelegenheid te kort om zelfs maar de eigen wagens van de bewoners te stallen. Op schooldagen verlangen de ouders hun kind zo dicht mogelijk bij de schoolpoort af te zetten. Infrabel wil er nog steeds de spoorweg afsluiten. Daarenboven zijn na een administratieve titanenstrijd nog enkele bijkomende verkaveling in de straat goedgekeurd. Charles Cappellestraat wat moet er van u geworden ,vroegen we ons af.
De Charles Cappellestraat is een fietsstraat geworden. Daarenboven is een gedeeltelijke snelheidsbeperking tot 30 kilometer per uur ingevoerd en een gedeeltelijk maximaal voertuiggewicht van 3,5 ton. Door het instellen van een stuk eenrichtingsverkeer – voor gemotoriseerde voertuigen – vanuit Hogeweg is meteen ook het parkeren beperkt tot één kant van de straat. Deze nieuwe regeling beantwoordt aan de verzuchtingen van vele buurtbewoners.
Tevens wordt ook het afschaffen van de spoorwegovergang in de Charles Cappelestraat minder waarschijnlijk. Het gemotoriseerd verkeer uit de Zuster Marie-Jeanstraat (voorheen de Moerasverkaveling genoemd, gelegen naast de beek) moet immers over de spoorweg om zijn natte biotoop te verlaten. Idem voor zij die in de Charles Cappellestraat over de spoorweg, kant Hogeweg wonen.
En tenslotte: voor wie het openbaar vervoer wil nemen.
De stadsbus rijdt regelmatig door de Hogeweg en de Bloemenwijk. Op weekdagen rijdt hij zelf enkele keren de diepe Koekuit binnen.
De dienstregeling vindt u hieronder.
https://www.delijn.be/nl/lijnen/lijn/5/444/8/44_Menen_Station_-St.Jozef_#dienstregeling
Reisverslagen zijn welkom.