Het is kermis in de hel. Met een arrest van 5 juli verwerpt de Raad van State het beroep van de wijkraad Alerte Koekuit tegen de komst van de nieuwe vervuilende industriezone Menen West. Dit is een pijnlijke opdoffer voor de leefbaarheid en de woonkwaliteit in onze reeds ernstig geteisterde omgeving. Er gaan ook 70 hectaren open ruimte verloren. Dit alles niettegenstaande het jarenlange moedige verzet van honderden omwonenden.

Zonder ons op het pad van de juristen te begeven, maken we ons zorgen bij dit arrest. De Raad van State gaat ervan uit dat zelfs het onmogelijke mogelijk wordt als dat beloofd wordt door bedenkers van de nieuwe industriezone. Vreest de wijkraad Alerte Koekuit dat na het vallen van de bladeren in de herfst het groenscherm weinig om het lijf zal hebben, dan troost de Raad van State ons met het feit dat er een ‘dichter groenscherm’ beloofd wordt. Oppert de wijkraad dat het terrein overstromingsgevoelig is, dan leest de Raad van State in het dossier dat alle maatregelen om overstromingen te voorkomen zijn genomen, of te gepasten tijde zullen genomen worden. De Raad van State mist het cynisme dat wij hebben aangekweekt door de jarenlange ervaring met de uitvoerende en toezichthoudende overheid . Handhaving van de naleving van de opgelegde voorwaarden is geen beslissingsgrond voor het al dan niet toekennen van een vergunning. De burger is de klos.

Fronsen doen we ook als we in het arrest lezen dat bij het onderbreken van de geluidwerende gronddam het niet bewezen is dat haar geluidswerende functie erdoor wordt aangetast. Rechters zijn inderdaad geen geluidsingenieurs.

Maar gedane zaken nemen geen keer. Er is recht gesproken. We moeten er ons bij neerleggen. Wat is het vervolg van het verhaal? De rol van planners in uitgespeeld, die verdwijnen in de coulissen. Verkocht is verkocht. Nu zal een beheerder van het terrein worden aangesteld die de aanleg van de buffers en de wegen voor zijn rekening zal nemen. Hopelijk wordt deze ‘parkmanager’ niet de West-Vlaamse Intercommunale die de vervuilende industriezone Grensland liet verloederen.

Uit goede bron vernemen we dat een landbouwer die grond op Menen West beboert er nog vijf jaar lang aan de slag kan blijven. Zo dringend zal de nood aan industriegrond dan ook wel niet zijn. Eerst moet trouwens de rotonde in de Ieperstraat vervangen worden door verkeerlichten. Bij elke aanvraag voor Menen West (wegen, gebouwen, infrastructuur) moet opnieuw een vergunningsaanvraag worden ingediend. Hoe de wijk tegenover deze aanvragen zal staan, is nog niet bepaald. Voorzien wordt dat in september hierover een open vergadering zal worden georganiseerd.

Ons werk is niet voor niets geweest, dank daarom

Hebben we de vervuilende industriezone Menen West niet kunnen tegenhouden, we hebben toch resultaten geboekt. Door de acties van de Alerte Koekuit kon de realisatie jarenlang worden vertraagd. Daardoor zijn we in een periode aanbeland waarin nog meer aandacht wordt geschonken aan goed milieubeleid. De grond op de bestaande industriezone werd ondertussen zorgvuldiger gebruikt. De Provincie werd verder verplicht een verbeterd plan voor te stellen. Deze verbeteringen gaan onder meer over de buffer bij de woonwijken en de groenere inrichting van het gebied. Voor elk bedrijf afzonderlijk zal dan nog een geluidstudie gebeuren en de geluidsimpact wordt nagegaan. Dat belooft men toch allemaal. Moesten we bij de Raad van State werken, we zouden ons verheugd tonen. Nu zal het kwestie zijn die toezeggingen zorgvuldig op te volgen.

Dank aan allen die deelnamen aan de sponsormaaltijd, dank aan iedereen die pannenkoeken kocht. Dank aan iedereen die in de tijd meedeed aan de fietstochten. Dank aan iedereen die naar de vergaderingen is gekomen. Dank aan iedereen die mee protesteerde, die bezwaren indiende. Maar weet dat het werk nog niet af is.

En de politiek?

Blijkbaar zijn onze politici meer begaan met de bescherming van het regenwoud in Brazilië dan met de open ruimte in eigen land.

Trouwens, wie zijn die politici die onze belangen in de provincie en hogerop moeten bewaken? Kent u hun naam? Hebben ze ooit hun gezicht getoond op onze vergaderingen? Alleen Maarten Tavernier uit Wevelgem durfte zijn hoofd een keer boven het maaiveld uitsteken. Met honderden zijn we politieke wezen. Wie deelt hier in werkelijkheid de lakens uit? Zeker niet de oude krokodillen van de vermolmde partijen.

Gelukkig vonden we een promotiefilmpje van de provincie West-Vlaanderen waarin gedeputeerde voor Klare Taal, Sarah Vandeursen, haarfijn uitlegt wat de provincie méér voor u doet dan enkel uw omgeving kapot maken. Goed besteed geld.