Na twee jaar corona black out kon de fancy-fair op de Koekuit weer doorgaan. Voor de organisatoren was het bang afwachten. Zouden de mensen nog de weg naar het wijkcentrum vinden? Zou de formule nog aanslaan? Was er niet te veel te doen in hetzelfde weekeind? En had Frank Deboosere geen wisselvallig weer voorspeld? De pessimisten kregen meer dan ongelijk. De wijkbewoners kwamen in groten getale, er was ambiance in overvloed, en de weergoden waren – behalve een vroege regenbui op zaterdagmorgen – de Koekuit goedgezind. Dit werd een feest om erbij te zijn.

Nog nooit was er op de rommelmarkt zoveel volk. De prijzen waren meer dan redelijk en het aangeboden gerief koopwaardig. De ‘commerce’ liep dan ook als een trein. Vele verkopers hebben al een plaats voor volgend jaar geboekt.

Op zondag was er na de misviering het traditionele optreden van de Sint-Jozefsharmonie. Tussen pot, pint en een knabbel kon men deelnemen aan de petanquecompetitie, het kubbtornooi of oefenen met het darten. De tombola, waarbij men naar jaarlijkse gewoonte beroep kan toen op de steun van de plaatselijke middenstand, kenden nog nooit zo’n succes: tegen de middag was hij uitverkocht.

De plaatselijke radio Jess FM verzorgde weer de geluidstechniek. In de vooravond was er dan het gesmaakte optreden van de Kemels, een band uit Izegem die Nederlandstalige covers bracht.

Het is een sterkte van de fancy fair op de Koekuit dat hij jong en oud aanspreekt. En het moeten daarom geen technologische hoogstandjes zijn. Een schietkot, een springkasteel, en een kraam waar men eendjes vist, kunnen onder een stralende zon de jongsten een heerlijke dag bezorgen.

De VZW die het wijkcentrum van de Koekuit runt wil met de opbrengt de grote zaal herschilderen. Deze is inderdaad aan een likje verf toe. De vrijwilligers die zich hiervoor inzetten, doen dit belangloos. Zo’n feest organiseren is een paardenwerk. Die mensen verdienen dan ook onze aller waardering.