In deze Stad waar:

• De grond voor eeuwen vervuild is met pcb;
• Waar het genetisch materiaal van de jeugd is aantast;
• Waar de stofconcentratie het hoogst is;
• Waar open ruimte verkwanseld wordt;
• Waar fabriekslawaai tot in het centrum het leven zuur maakt;
• Waar de grond waterziek is, en de nattigheid in uw tuin loopt;
• Waar groen die naam waardig, veel te schaar is (lees: ontbreekt);
• Waar milieuvoorschriften ongestraft met de voeten worden getreden en de mensen aan hun lot worden overgelaten (“ge moet maar de politie bellen …”)

stelt het bestuur een advocaat aan.

Niet om de bestaande wantoestanden eindelijk weg te werken. Wel om nog meer vervuilende industrie, Sevesobedrijven en afvalverwerkers binnen te halen. We vernemen immers uit de doorgaans welingelichte kringen dat de raadsman tegen de eigen inwoners moet procederen in de zaak Menen West: 70 (zeventig) hectaren bijkomende industriegrond in een tijd waarin de betonstop aankomt, dat is de bedoeling. Namens honderden Menenaars vroeg de Alerte Koekuit een vernietiging van dit besluit bij de Raad van State.

Moest dit elders gebeuren, het kot zou niet groot genoeg zijn.

Hoop ?

Toch is er nog een straaltje hoop. We hebben de ervaring dat zelfs bij het kiezen van een advocaat de stedelijke overheid nog wel een keer durft te kwakkelen, zeker als het om een zaak bij de Raad van State gaat.

Ondertussen is weer tijd gewonnen. Eerst moet de advocaat van de Stad een toelichting schrijven. Daarna heeft onze advocaat twee maanden tijd om te reageren. Tijd werkt in ons voordeel: het voortschrijdend inzicht houdt men niet tegen.