Dat de provincieraad van West-Vlaanderen vorige donderdag voor de nieuwe vervuilende industriezone op Menen West zou stemmen, kon zelfs  een blinde vleermuis met corona in haar grot nabij Wuhan zien aankomen. Men geeft geen duizenden euro’s uit aan gewillige studiebureaus die uw gelijk moeten bewijzen, om dan tot redelijkheid te komen. Dat ze hun persdienst vervolgens laten beweren dat daarmee Menen West definitief is goedgekeurd, getuigt van de aanleg tot desinformatie waarvoor dit bestuursniveau stilaan berucht wordt. Ook de eerste versie van Menen West werd met veel tamtam ‘definitief goedgekeurd’. Words, words, words schreef Shakespeare al. Wat de persdienst van de provincie ook mag beweren: HET LAATSTE WOORD OVER MENEN WEST IS BIJLANGE NOG NIET GEZEGD.

De wijkraad Alerte Koekuit is niet onder de indruk. Ze is onverminderd van oordeel dat deze zeer dichtbevolkte stad waar het milieu onder druk staat, met zijn bedreigd imago en zijn, op Mesen na,  laagste woningprijzen andere noden heeft dan nog meer vervuilende industrie. Men probeert een brutale hold-up te plegen op de schaarse open ruimte en de bedreigde woonkwaliteit. De Alerte Koekuit blijft zich hiertegen verzetten. Het is de plicht van elk weldenkend mens om dat te doen. En we zijn met velen, de pannenkoekenverkoop heeft het bewezen.

Dat men die overval met een geniepig persbericht wil voorstellen als een weldaad is onaanvaardbaar! Zogezegd worden alle geïnteresseerden altijd uit eerste hand ingelicht over elke stap die in dit dossier wordt gezet. De stemming in de provincieraad én de uitkomst moesten ze vernemen uit de krant. Dit is tekenend voor het respect dat men de burger uiteindelijk toedraagt wanneer men denkt de buit binnen te hebben.

Wat ze ook beweren, in heel deze procedure gaan de politici en ambtenaren open en objectief overleg met de buurtbewoners uit de weg. De buurt wordt altijd benaderd met de air van: ‘Wij weten wat goed voor u is en we komen het u uitleggen.’

Voorbeelden genoeg. Tijdens een te kort overleg, bij de aanvang van dit dossier, deed de verantwoordelijke gedeputeerde alsof ze geen tijd had (zie ons bericht van 3 september 2019). Het stadsbestuur van Menen beloofde formeel dat de industriezone er niet zou komen zonder dat ze gedragen werd door de bevolking (zie onze bericht van 24 mei 2019). Daarna werd het muisstil.  

De provinciale ambtenaren weigeren tot op heden de schrijnende toestand bij Grensland ter plekke te komen vaststellen. De aanplakkingen gebeurden op onbereikbare plaatsen. De beoordeling van de bezwaren gebeurde door de eigen diensten. Op de zitting van de provincieraad stelden we vast dat argumenten worden aangehaald naargelang het uitkomt. In zulke omstandigheden is geen gesprek ten gronde mogelijk.

Enkele minimale aanpassingen worden nu voorgesteld als baanbrekende tegemoetkomingen. Weerom: dit is geen ernstige communicatie maar een misleidende zoethouder. Een geluidstudie achteraf, is als vijgen na Pasen.

Men heeft de mond vol over het bewaren van open ruimte. De burger moet kleiner gaan wonen. Evenwel: tenzij misschien op een verloren studiedag die nu dik in de verf wordt gezet, is  nooit het zuiniger gebruik van de ruimte op het industrieterrein Menen Grensland ter sprake gekomen. Dit was nochtans een voorwaarde in het Gemeentelijk Ruimtelijk Structuurplan om ook maar een morzel open ruimte voor bedrijven te overwegen. Zelfs de hogere overheid komt erop tegen ‘greenfields’ (open ruimte) aan te snijden om nieuwe fabrieksterreinen in te richten. Het wijkcomité Alerte Koekuit zal zien hoe zwaar die woorden wegen.

De strategie van brutale misleiding en dito zelfbediening van de provincie West-Vlaanderen kan niet anders dan zichzelf straffen. Nu het dossier naar de hogere overheid verhuist en de toets van de wettelijkheid moet ondergaan, zal een en ander wel boven water komen. Het wijkcomité Alerte Koekuit  kijkt met spanning uit naar de verdere afhandeling van dit dossier en heeft er alle vertrouwen in dat deze zaak ten goede wordt gekeerd. U ziet maar: over Menen West is nog geen definitieve beslissing genomen.