Wij zijn niet alleen fervente lezers van ‘De krant van West-Vlaanderen’ (voorheen ‘de Weekbode’), we hebben ook een gratis abonnement op de nieuwsbrieven van ‘Made in West-Vlaanderen’. Dat is een organisatie à la ‘men kent men’ van het betere volk, als u begrijpt wat we bedoelen. Ongegeneerd schrijven en pochen ze over hun strapatsen.

Zo vernamen wij gisteren dat de nieuwe minister van Justitie, Vankwikkeldinges uit Kortrijk, een bevriende luxe-traiteur (uit Kortrijk, hoe raadt u het) heeft aangesteld als kok voor zijn kabinet. Maar, zo schrijft de journalist erbij, de minister eet liefst sobere gerechten. Waarom neemt hij dan een meesterkok onder zijn vleugels? De schaamte voorbij, maar we willen het hebben over heel ander verrassend nieuws. We kopiëren uit de website voor het sjiek volk.

“West-Vlaamse bedrijven hebben nog altijd 15.000 vacatures openstaan

KORTRIJK – Ondanks de coronacrisis, blijven West-Vlaamse ondernemingen nog heel wat jobkansen bieden. Eind oktober stonden meer dan 15.000 vacatures open bij VDAB en uitzendkantoren, waarvan het grootste deel geen diploma of werkervaring vereiste.

Het coronavirus heeft een heel grote impact op onze samenleving en onze economie. Ondanks de tegenslagen, zoeken West-Vlaamse bedrijven nog steeds heel wat talent en potentieel, zo blijkt uit de laatste cijfers van openstaande vacatures.

“De krapte op onze arbeidsmarkt blijft nog steeds een uitdaging in onze provincie”, merkt Bert Mons, gedelegeerd bestuurder van Voka West-Vlaanderen, op. “Het gebrek aan talent zet een rem op de groei van onze ondernemingen. Zonder afbreuk te doen aan de gevolgen van de coronacrisis, merken we in heel wat sectoren en ondernemingen dat de roep naar goede medewerkers, met de juiste mindset, groot blijft. Corona heeft dit tekort tijdelijk onder controle gehouden, maar zeker niet weggewerkt.”

Waardevol talent

Er zijn duizenden jobs met een toekomst beschikbaar, vaak zonder dat er relevante werkervaring of een bepaald hoger diploma vereist is. In de zorg- en medische sector, de bouw en de groot- en kleinhandel is de zoektocht naar talent precair.“

Wat leren we hieruit.

Politici en ruimtelijke planners beroepen zich op ‘een behoeftenonderzoek’ om de vervuilende industriezone Menen West door te duwen. Wiens behoeften? We vinden geen verpleegster, leraars, buschauffeurs en goede agenten meer. Gaan ze met hun ‘behoeftenonderzoek’ de arbeidsmarkt nog meer ontregelen?

Voor alles is een oplossing. Een akkoord met de regering van Verweggistan om gastarbeiders te sturen, en zo het sociaal weefsel nog meer te ontregelen, ligt voor de hand.