Sommige dingen hang je niet aan de grote klok. Meer zelfs, je vertaalt ze in een soort ‘ambtenarees’ zodat geen normaal mens weet waarover het gaat. Zoals dit cryptische tekstje:

104637 – RP/DEP/2020/113 – Voorlopige vaststelling ontwerp-PRUP Gemengd
Bedrijventerrein Menen-Wervik
Beslissing: Goedgekeurd mits aanpassing

Het staat verloren tussen zesennegentig andere beslissingen die de deputatie van de provincie West-Vlaanderen vorige donderdag nam. En toch betekenen deze enkele woorden de komst van veel ellende voor de leefbaarheid op de Koekuit. Ondanks de klimaat- en coronacrisis, en niettegenstaande alle argumenten die de buurt aanhaalde, gaat de provinciale deputatie gewoon verder met haar plannen om de 70 hectaren resterende open ruimte van Menen West om te zetten in vervuilende industrie. De oude krokodillen zijn taai, schreven we hier enkele maanden geleden.

Hoe de site er moet uitzien, waar de wegen zullen lopen, waar de meest vervuilende bedrijven zullen komen, blijft voorlopig nog geheim. Wat valt er dan te verbergen? Niets, zegt men. Ooit, op een goede dag, zal de burger zijn opmerkingen mogen geven. Maar die opmerkingen zullen verzameld en beoordeeld worden door de Provincie zelf. Zo houdt men de touwtjes in handen. En wordt de Provincie rechter en partij. U weet al op voorhand wat de uitkomst zal zijn. De kindersurprise zal willens nillens worden opgediend. Dat ze wordt gegeten is een nog maar vraag.

Persnota Alerte Koekuit.

Naar aanleiding van deze beslissing verspreidde de wijkraad Alerte Koekuit volgende persnota.

Dat de bewoners van de Hogeweg, Keizer Karelwijk, Ieperstraat deze industriezone niet lusten is een understatement. Reeds tientallen jaren verzetten zij zich tegen dit plan. Tot aan de Raad van State toe in 2014 die het eerste PRUP vernietigde.Het wordt nu uitkijken welke aanpassingen aan dit plan werden gemaakt. Maar het is duidelijk dat met enkele kleine wijzigingen de aftakeling  van de omgeving niet gecompenseerd wordt. In het MER-plan staat dat deze nieuwe industriezone ernstige stoornis voor het aspect ‘mens’ inhoudt en dat er minstens flankerende maatregelen nodig zijn.

Normaliter wil men deze industriezone aanvatten zodra een ontdubbeling van de afrit A19 vanaf de doorgang onder de autostrade tot aan 2^e  rondpunt N58 – Ringlaan gerealiseerd wordt. Dit om het verwachte verkeersinfarct onder controle te krijgen. Voeg daarbij nog de op dit moment in aanbouw zijnde winkel- en bedrijvenzone Tyber langs de Ieperstraat welke eveneens massaal verkeer zal genereren. De voorziene verkeerslichten op het kruispunt van Ringlaan en Ieperstraat  kunnen dat verkeersinfarct niet oplossen. Er zal meer sluipverkeer ontstaan in de aanpalende straten. Dat er zoveel weerstand is tegen een nieuwe industriezones heeft ook te maken met de bestaande industriezone Grensland. Wie langs de Lageweg woont wordt onverbiddelijk belast met overlast door vooral een schrootverwerkend bedrijf dat we zelfs niet meer bij naam willen noemen. Reeds jaren belooft men beterschap maar het probleem blijft. Het bedrijf breidt trouwens continu uit op alle mogelijke manieren. Wie neemt nog dergelijke beslissingen in deze tijd waarin open ruimte zo belangrijk is? Menen is één van de meest verstedelijkte en versteende gemeenten en toch wil de Provincie hoe dan ook dit waanzinnig plan realiseren. We leven in een tijd waarin ruimte en natuur zo belangrijk zijn maar een aantal politiekers vinden van niet.

En het stadsbestuur…?

Onmiddellijk na het aantreden van de nieuwe coalitie deed het college van burgemeester en schepenen van de stad Menen mooie beloftes. Voor elke hectare industriegrond beloofde men een hectare groen. De nieuwe industriezone zou er niet komen als ze niet gedragen werd door de buurt.

Maar algauw kwam er een kink in de kabel. Schepen Virginie Breyne zei in een interview met De Krant van West-Vlaanderen (voorheen de Weekbode) dat die beloftes vooral ‘een symbolische waarde ‘ hadden.

Burgemeester Lust werd enige maanden later gespot in verdachte omstandigheden in de speelzaal van de deputatie te Brugge. De plannenmakers uit Brugge stuurden een stel Nederlanders naar het stadhuis om er drie dagen geheime verkooppraatjes te houden. Dat is nu eenmaal politiek.

Binnen de kringen van het stadsbestuur luidt het vandaag dat ‘het plan ons misschien zal verrassen’. En dat het Stadsbestuur er alles deed wat politiek mogelijk was. Maar dat klinkt dan anders dan de klok in Brugge. Daar zegt men dat het ontwerp nauwelijks is gewijzigd.

Als kleine kinderen zullen we ooit mogen de plannen bekijken -onder begeleiding. Misschien in een tentoonstelling met plaatjes gemaakt door de dienst public relations van de Provincie. Politiek op zijn smalst… Waar blijft de Menense Anuna? Helaas valt er in deze verwaarloosde uithoek geen eer te rapen…