Vorige zondag was het Open Bedrijvendag. De recuperatie-afdeling van de maatwerkplaats ‘t Veer in de Industrielaan, zette haar deuren open voor het brede publiek. In opdracht van de NV Galloo selecteren en ontmantelen tientallen doelgroepwerknemers er allerhande elektronisch materiaal. Die vele handen kan NV Galloo goed gebruiken. Ze sloot immers contracten af met de overheid voor het behandelen van 25.000 ton huishoudelektronica, televisies en computers per jaar.
‘t Veer kan met die activiteit een waaier van werk aanbieden: van bruut uit elkaar slaan van apparatuur, tot het fijne lossolderen van onderdelen. De meest verscheiden materalen (batterijen beeldbuizen, omkastingen… ) gaan door de handen van de medewerkers. We zagen mensen die fier hun werk demonstreerden. Alles wordt netjes gesorteerd.
Alles verloopt hier op een vloeiende en doordachte manier. Dat was de indruk die we kregen, tot wij aan de achterkant een bulldozer opmerkten die voortdurend op en af reed. Met dat voertuig werd – met veel gedruis – de restafval op hopen gegooid. Nu wil het geval dat omwonenden al jarenlang klagen over stortgeluiden, die blijkbaar niemand op de industriezone kan lokaliseren…
Personeel gezocht
Thuis hebben we de cadeautjes uitgepakt die de meekregen. (Een tas, een zaklantaarntje, een balpen…) Ook vonden we een flyer met de boodschap dat ‘t Veer permanent ‘doelgroepmedewerkers’ zoekt: mensen die over de nodige attesten beschikken om in een beschuttende werkplaats te werken. Wij dachten we dat een maatwerkplaats dient om een nood op te vangen. Nu zoekt men blijkbaar mensen uit kansengroepen om de behoeften van het bedrijf op te lossen. Vermoedelijk zit dat contract van die 25.000 ton te verwerken elektronica daar voor iets tussen. De omgekeerde wereld?
