Nadat vorige jaar de Lageweg een nieuwe laag asfalt kreeg, was het wachten op de wegmarkering. Daarvoor moest het weer eerst beter worden. Dat betekent temperaturen liefst boven de vijftien graden en geen nattigheid. Daarenboven kampen de straatschilders met een achterstand omwille van de aanhoudende regen van vorige zomer. Deze week zijn ze er dan aan begonnen.
En het moet gezegd, wat wij in de Lageweg te zien kregen was niet min. Hier werd niet op geen litertje verf gekeken om bijvoorbeeld de talrijke parkeerplaatsen en dwarsstrepen te konterfeiten. De scherpe ‘haaientanden’ ter hoogte van de zijstraten sporen aan om voorrang te geven. Het zebrapad is uitnodigend om veelvuldig de straat over te steken, en dit op een plaats waar niemand dat doet.
Maar het meest in het oog springend waren de uitbundige fietsicoontjes. Ze waren alom tegenwoordig. En ze kregen een plaats tot haast midden op de weg. Eindelijk de volwaardige erkenning van de Lageweg als zachte verbindingsweg naar Wervik, klonk het uit menig mond. Samen op naar nul verkeersslachtoffers. De vreugde was evenwel kort van duur want algauw werden een aantal fietssymbolen met blauwe verf doorstreept. Op vrijdagnamiddag verscheen dan een grote schuurmachine op een vrachtwagen, en die wreef het asfalt ter hoogte van de betreffende plaatsen brutaal weg. Er werden nieuwe icoontjes geplaatst, aan de kant van de weg. Waar de fietser nu eenmaal thuishoren.
Het uitbundig schilderwerk in de Lageweg roept daarenboven een pijnlijke vraag op. Waar is de tijd dat deze straat een rustige fietsverbinding naar Wervik was? Nu duidt de uitgebreide wegmarkering aan dat het een drukke baan is geworden. Wie niet oplet wordt er van zijn sokken gereden. Gelukkig staan er veel auto’s geparkeerd zodat kruisen, in bepaalde delen, een hachelijke onderneming is geworden. Dat vertraagt het verkeer.
Poetinprijs?
Toen de Lageweg een nieuwe laag asfalt kreeg, vroeg deze website zich af hoe lang het wegdek onbeschadigd zou blijven. De straat was immer voorheen zwaar getekend door putten en opgelapte stukken. Er werd een prijs uitgeloofd voor het bedrijf of de organisatie die de eerste brokken in het wegdek zou maken: de Poetinprijs, genaamd naar een grote brokkenmaker. Tot op heden bleef het wegdek onbeschadigd en bleef de prijs dus in de kast staan.
Wat zien we nu? Het asfalt is meerdere millimeter weggeschuurd. Wat zal de eventuele vervolgschade zijn? Het is evenwel nog onzeker of de wegmarkeringsfirma Almaroma, of de opdrachtgevers die een verkeerd plan meegaven, de weg voldoende geabimeerd hebben om in aanmerking te komen. De beslissing wordt voorlopig in beraad gehouden.
