Nog maar les voor Menen West

Op de circulair vervuilende industriezone van de toekomst Grensland is de firma van Patrick Lapere actief. In dat bedrijf worden afvalstoffen van grondwerken opgeslagen en verwerkt. Dat zou allemaal goed nieuws zijn, ware het niet dat de firma van ¨Patrick Lapere al menig milieu-inspecteur aan de rand van een burn-out heeft gedreven. En dat doet de firma van Patrick Lapere zomaar op een industriezone die als paradepaardje en pilootproject van de provincie West-Vlaanderen moet dienen!

Wie een goed geheugen heeft, herinnert zich onze post van twee jaar geleden, waarin de uitbreiding van dit bedrijf werd besproken. Zelden is het ooit voorgevallen, maar na talrijke negatieve adviezen zei de provinciale ambtenaar categoriek ‘njet’ tegen dat plan. De firma van Patrick Lapere veegde immers al jarenlang de vloer aan met alle regels die werden opgelegd.

Zo verplichtte de deputatie in 2016 Lapere een muur rondom zijn stort te bouwen. Die muur staat er nog altijd niet. De stapelhoogtes werden niet gerespecteerd. Er was geen brandweerverslag. Een deel van de activiteiten werd niet vergund uitgevoerd op de grond van een buurbedrijf. De afvalstromen werden niet correct gesorteerd. Er werd asbest opgeslagen, wat niet was toegestaan. De opslagtanks hadden andere afmetingen dan aangevraagd. De geluidsmeting gebeurde zonder dat alle toestellen werkten. ‘Genoeg,’ zei de provinciale ambtenaar, de wanhoop nabij.

In beroep velde minister Zuhal Demir evenwel een salomonsoordeel over de vergunningsaanvraag:

‘Handhaving van de naleving van de opgelegde voorwaarden is geen beslissingsgrond voor het al dan niet toekennen van een vergunning.’

Dat liet de minister optekenen. In mensentaal betekent dat: het is niet omdat de controle fout zal lopen dat de vergunning moet geweigerd worden. Die controle was de bevoegdheid van de afdeling Handhaving van haar eigen departement Omgeving. Dus was geen beletsel voor haar dienst vergunningen om groen licht te geven.

Sommigen noemden die beslissing geen salomonsoordeel maar een Pontius Pilatusoordeel: ik was mijn handen in onschuld. Of beter, in het geval van de minister: laat uw linkerhand niet weten wat uw rechterhand doet. Over dat beginsel lopen de meningen uiteen.

Er waren maar weinig mensen die geloofden dat de firma van Patrick Lapere zich aan de regels zou houden. En dat de toezichthoudende overheid voldoende slagkracht had om deze Piet Piraat tot de orde te roepen.

Dank zij onze goede relaties kregen we recent inzage in een mail van bevoegde toezichthouder van de afdeling Handhaving. Omdat we niet verdacht willen worden van tendensieuze berichtgeving brengen we deze mail integraal:

‘Er werd na een terreincontrole op 22/3/2022 door de afdeling Handhaving aanvankelijk proces-verbaal opgemaakt voor het niet-naleven van diverse voorwaarden uit de vergunning (ook de keermuur die niet tijdig werd gerealiseerd) van 8/1/2021, het proces-verbaal werd verstuur naar het parket voor behandeling.

Bij een opvolgingscontrole ter plaatse op 18/10/2022 kon ik vaststellen dat er sedert de controle op 22/3/2022 niet meer werd verder gewerkt aan de muur, en dat de muur op heden dus maar voor een deel gerealiseerd is. De exploitant deelde bij de controle mee dat de muur in fases wordt afgewerkt aangezien er steeds een zone moet vrijgemaakt worden om de muur verder af te werken, echter deelt hij ook mee dat de bouw vertraging oploopt wegens de stijgende prijzen van beton en staal. Wanneer we in 2023 vaststellen dat geen verdere bouwwerken worden uitgevoerd, zullen wij niet nalaten het parket hierover verder te informeren.‘

De honden blaffen, de karavaan trekt verder.