Voor zover ons bekend werd er geen plechtige opening gehouden – we hebben er toch niets over gelezen in de Krant van West-Vlaanderen (voorheen De Weekbode) – maar de eerste kleine ondernemingen hebben zich gevestigd op de Tybersite in de Ieperstraat. Hun nieuwe locaties bevinden zich daarenboven in het ‘verborgene’, helemaal achteraan het terrein, in de gebouwen die tegenaan de Kardinaal Cardijnlaan zijn opgetrokken.

Met plezier vermelden we de pioniers op de nieuwe KMO-zone:

• Koeltechnieken Hemeryck uit Wervik
• Schrijnwerker Dejonghe uit Geluwe
• Schoonmaakbedrijf TGL Cleaning Services uit Menen
• Debuysere electro uit Wervik
• DM Electro uit Wervik
• EVS electriciteit en sanitair uit Menen
• Teamschefs – Alimentos (services voor Horeca) uit Menen
• Peter Suy, zelfstandig aannemer, uit Menen

Het is klaar dat er nog veel plaats is voor andere bedrijven. Maar het aantrekken ervan is natuurlijk een moeizame kunst. Vervuilers zoals men die op Menen West wil huisvesten, vliegen als gebraden kippen in de mond. Elders wil men ze niet. Het is dan ook aangeraden dat het stadsbestuur de verhuizers en nieuwkomers op de Tybersite in de watten legt. Misschien kan de minister van Subsidie ze met een bezoek vergasten.

Stadskanker weggesneden

Zelfs al voor de fabriek van Tyberghein in 2012 in vereffening ging, waren de oude bedrijfsgebouwen al een soort stadskanker bij het binnenrijden van de stad. Er werden basisproducten voor kunstbont en dweils gefabriceerd.

Eens de herontwikkeling helemaal rond is, zal de site 18.500 m2 bedrijvenzone, 16.500 m2 kleinhandel, en 2.500 m2 ontspanningsgelegenheid omvatten. Er zijn 550 parkeerplaatsen voorzien waarvan 330 voor de kleinhandel en 220 voor de bedrijven.

Voor het Tyberproject moest natuur sneuvelen. De gevelde bomen worden weer aangeplant in de boekhouding van de overheid.

ddddddd

nnnnnnnnnn

Vernieuwende architectuur

In zijn film Mon Oncle stak Jacques Tati ruim zestig jaar geleden de draak met de moderniteit. Hij waarschuwde voor een fantasieloze, decadente, massale en onpersoonlijke wereld. De nieuwe architectuur werd voorgesteld als groots, kil en leeg. De ‘villa Arpel’ die hij bedacht, was er een voorbeeld van. Daar waar Tati nog kon lachen – en wij met hem in de bioscoop – om wat toen een geestige fantasie was, is op de Tybersite bloedige ernst geworden.

Enkele groene uitstekende groene kabels kunnen in deze omgeving perfect doorgaan als conceptuele bomen.

De moderne mens zal dit begrijpen.