Grondverwerker Patrick Lapere op de industriezone Grensland is een gewiekste belhamel. De lijst van streken waarmee hij menig ambtenaar tot wanhoop dreef, is indrukwekkend. Het verslag dat hierover aan minister Zuhal Demir werd bezorgd, leest als een schelmenroman. Maar de minister hoopt dat belonen meer effect zal hebben dan straffen.

Al jarenlang klagen andere bedrijfsleiders op de industriezone Grensland dat Lapere de Industrielaan vervuilt met bouwafval. Het stof waait de directiekantoren binnen, tot in de koffie. Als zij klagen dan moet het wel heel erg zijn. In 2016 verplichtte de provincie Lapere een muur rondom zijn stort te bouwen. Die muur staat er nog altijd niet.

De stapelhoogtes werden niet gerespecteerd. Er was geen brandweerverslag. Een deel van de activiteiten werd niet vergund uitgevoerd op de grond van een buurbedrijf. De afvalstromen werden niet correct gesorteerd. Er werd asbest opgeslagen, wat niet was toegestaan. De opslagtanks hadden andere afmetingen dan aangevraagd. De geluidsmeting gebeurde zonder dat alle toestellen werkten … We stoppen deze opsomming omdat ze anders eentonig wordt.

Om kort te gaan, Lapere was de nagel aan de doodskist van buren, de milieupolitie, het parkmanagement en de dienst milieuhandhaving. Ondertussen bleven zijn tractoren lustig bouwafval aan- en afvoeren. Dat de chauffeurs bij het passeren een neus zetten naar de agenten en inspecteurs is niet bewezen.

De muur

De zaken floreren. Niet alleen in deze rubriek wordt veel afgebroken, ook huizen en andere gebouwen gaan tegenwoordig in grote aantallen tegen de vlakte. Lapere wilde uitbreiden om de markt te volgen. Hij moest daarvoor een aanvraag indienen bij de provinciale overheid.

Voorbeelden wekken. Zoals Menen West verkocht wordt als een groene oase, zo stelde Lapere een tekst op over de weldaden van zijn piratennest. De toevoeging van een nieuw terrein zal ‘een verbetering van de situatie zijn’. ‘Er komt geen toename van de hinder’. ‘Dit gebeurt niet met het oog op een uitbreiding van de bestaande activiteiten, maar wel om meer ruimte te creëren voor de bestaande activiteiten.’

Alleen wie de kleine lettertjes leest, kan opmaken dat er een bijkomende shredder voor plastic en houtafval werd gevraagd. En ook een bijkomende vergunning voor opslag van 30 ton asbestafval. Ah ja, en ook een vergunning voor het verpulveren van 7.000 ton bijkomend bouwafval. (Een verhoging met vierde). ‘Er wordt bijgedragen tot de verdere uitbouw en het verduurzamen van de bedrijvigheid binnen de industriezone Menen-Grensland.’

Maar daar dachten ze in de provincie anders over. Die muur! Er moest al jaren een muur rond het terrein staan. Lapere vertikt het om hem te bouwen, en nu wil hij nog meer terrein innemen ? ‘Over mijn dode lijk’, zei de bevoegde ambtenaar en hij trok een dikke rode streep door de aanvraag.

Verongelijkt trok Lapere naar minister Zuhal Demir, de politica met het immer luisterend oor. (Zij die Vlaanderen groener wil maken.) Hij kon nu toch onmogelijk een muur bouwen, om hem direct daarna weer af te breken gezien hij zijn terrein uitbreidde? Dat waren verloren kosten, niet?

Hoe zit dat ? vroeg de minister aan de provinciale ambtenaar. Tja, zei die, Lapere wil uitbreiden aan de westkant. De muur die hij al jaren moest optrekken ligt in het noorden, kant woonzone Lageweg. Het een heeft niets met het ander te maken. Overigens heeft Lapere een proces in de bus gekregen omdat hij al op dat bijkomende terrein, zonder vergunning, afval stortte.

Is dat waar, Patrick? vroeg de minister, die haar dossiers grondig bestudeert. Ik kan daar helaas niets aan doen, weerde Lapere zich. Mijn bank wil de muur niet financieren voor u mij eerst die een nieuwe vergunning geeft. De kip of het ei.

Zuhal probeert het met een Salomonsoordeel

Lapere beloofde op zijn blote knieën dat wanneer hij de vergunning krijgt, hij zich met alles in orde zal stellen. Het hele terrein wordt ommuurd, hij zal dagelijks vegen, hij zal geen lawaai maken, enz…

Goed, zei de brave Zuhal maar ze moest algauw op de rem gaan staan. Want als je Lapere een vinger geeft dan pakt hij een hele arm. Die muur kon hij natuurlijk niet onmiddellijk bouwen. Hij stelde voor in drie fasen te werken. Het stuk dat de provincie vraagt zou pas na drie jaar worden gebouwd.

En als er dan toch een muur kwam, dan mocht hij toch extra hoog stapelen? En toen bleek nog dat de geluidstudie die werd voorgelegd geen rekening hield met de nieuwe shredder voor hout en plastic.

Besluit van het verhaal: binnen de twee jaar moet het hele terrein ommuurd zijn. De bijkomende shredder voor hout en plastic komt er niet. De bestaande shredder mag enkel gebruikt worden op stukken terrein die al ommuurd zijn. Er komt een bijkomend geluidsonderzoek nadat de muur er staat, want nu zijn er overschrijdingen van de geluidsnormen vastgesteld. De geluidsexpert voorspelt dat met die muur de normen worden gehaald. Er mag niet hoger gestapeld worden dan 6,5 meter, enkele meters onder de top van de stofschermen.

Niet blij zijn met een dode mus

Er zijn maar weinig mensen die geloven dat alles goed komt met Lapere. Zal hij bijvoorbeeld wachten met shredderen tot de muren er staan? Dat is in ons ingewikkeld land geen punt voor de minister.

‘Handhaving van de naleving van de opgelegde voorwaarden is geen beslissingsgrond voor het al dan niet toekennen van een vergunning. Dit betreft de bevoegdheid van de afdeling Handhaving van het departement Omgeving.’

Wie geld en tijd heeft kan nog tot midden februari beroep aantekenen tegen deze beslissing.