ONZE WANDELZOEKTOCHT NAAR LAWAAI IN DE VERVUILENDE INDUSTRIEZONE GRENSLAND
Terwijl onze hulpverleners, politici en agenten de handen vol hebben met het bestrijden van de corona, proberen sommigen die het niet zo goed bedoelen met de samenleving hun gewin te halen. Dit mag blijken uit de talrijke klachten die ons bereiken over toegenomen lawaaihinder op de vervuilende industriezone Grensland. Nu de mensen verplicht worden in hun kot te blijven, zijn ze permanent aan die pest overgeleverd. Waar komt dat lawaai vandaan? We maakten onze ‘gezondheidswandeling’ rond 19 uur, het moment waarop een normaal mens wel eens ongestoord wil zijn. Dus niet tijdens de gewone werkuren!
We beginnen onze tocht aan het rond punt in de Hogeweg, waar uw kinderen kunnen genieten van een dierenpark. Ja, op de Koekuit lopen er ook kangoeroes en herten rond. Maar laten wij als thema voor deze wandeling de struisvogel nemen. Deze loopvogels achter de omheining in de Hogeweg zijn tam, en komen (zoals hun soortnaam het al laat vermoeden) naar u toegelopen.
We nemen de brug over de spoorweg in de Ringlaan en komen uit bij de Lageweg. Daar heeft net over de Renault garage, het recuperatiebedrijf Galloo een nieuwe site in gebruik genomen. En wie Galloo zegt, zegt overlast.
Enkele nieuwe ventilatieinstallaties, klein van formaat maar behoorlijk lawaaierig, hangen er -richting Wervik- aan de muur. De mensen die in de woonkorrel langs de Lageweg wonen krijgen hier een aanhoudend eentonig gezoem aangeboden. En zeggen dat ze daar gingen wonen voor de rust en de kalmte. De breedte van de groenbuffer tussen het bedrijf en die woningen is nul (0) meter.
We zetten onze wandeling verder door de Lageweg, richting Menen. Wat horen wij ter hoogte van de Charles Cappellestraat? Zwaar eentonig gebrom uit hangar nummer tien aan onze rechterkant.
Vermoedelijk is dit een werkplaats van de maatwerkplaats ‘t Veer (een onderaannemer van Galloo). Een open poort met daarnaast enige stevige ventilatoren zijn de oorzaak. (Was er overigens niet beloofd dat de werkzaamheden zouden gebeuren met gesloten poorten, precies om lawaai te voorkomen? Wie blijft dan toch die poorten openzetten? En als er ventilatoren naast worden geplaatst maakt open of toe niet al te veel verschil.) Breedte van de groenbuffer tot de huizen in de Lageweg: luttele meters. Bewonder de boompjes die hier weerstand bieden in de onherbergzame omgeving.
We vervolgen onze weg door de Lageweg en komen aan bij de Westhoeklaan. Daar vinden we het bedrijf Decospan dat lawaai verspreidt met zijn ventilatoren en andere machinerieën -vandaag samen met een licht geurtje van typische leemplatenlijm. Breedte groenbuffer tot huizen de Lageweg, Grulbeeklaan en Vogelzang: niets (nul meter). Vooral Vogelzang vangt hier de vlaag.
Verbaas u en ga iets verder tot op de hoek van de Lageweg en de Industrielaan. Daar treffen we de firma Allflor aan, een groothandel in siergewassen. Gezien de bloemen enkel in de vaas bij u thuis mogen verwelken worden de voorraadruimtes er gekoeld. De ventilatoren laten horen dat het goed gaat in de sector. Afbakening tot woonhuizen: nihil (0).
We zetten onze struisvogelwandeling verder en vervolgen de Industrielaan. Op de rechterkant horen we ventilatoren. Ze komen ergens van tussen de loodsen van ‘t Veer en de kippenvleesverwerkend bedrijf Hofkip. Net als de bloemen van Allflor laat men kippenvlees best niet al ze zeer verwelken in de fabriek. (We groeten de vegetariër onder de wandellustigen.)
Blijkbaar gaat het ook goed in de kippensector, of hapert er wat aan de frigo’s van Hofkip want hier heeft men een bijzondere oplossing nodig om de voorraad te bewaren: een koelvrachtwagen met ventilator erop. De achterkant van de loodsen van ‘t Veer en de gebouwen van Hofkip sluiten aan op de tuinen van de huizen in de Lageweg.
We slaan net voor het containerpark links af, Ropswalle in. Daar komen we bij een grotere jongen: Plastic Union.
Hier maken ze plastic folie en zakken. Maar met wat voor een gedruis in de avond! We vermoeden dat achter de mooie gevel tal van machines en blazers onafgedekt staan te ronken. Hier staan we voor een van de stevige lawaaimakers, maar het kan nog erger. We vervolgen onze weg in Ropswalle steken de Wervikstraat over. De overkant van de straat noemt ook Ropswalle.
En daar. Ooo… daar valt onze mond wagenwijd open. Het is al enige tijd geleden dat wij deze onzalige kant van de Stad opzochten. Maar zie en weeklaag met ons mee. We hebben al te zeer vertrouwd op het vergunningenbeleid van de overheid. We lazen in alle naïviteit over hoe milieuvriendelijk dit schrootverwerkend bedrijf wil worden. We hebben ons in slaap laten wiegen met berichten over de minister van Innovatie die deze plek bezocht, en benevens subsidie uitdelen ook lovende woorden sprak. Maak u geen illusies, beste wandelaar. Verlaat ogenblikkelijk deze plek als uw gezondheid u lief is.
In enkele jaren tijd is deze zweer uitgegroeid tot een stinkend, bonkend, slepend en stampend ettergezwel, een halve industriezone groot. Dit op enkele honderden meter verwijderd van woongebied. Over een lengte van haast een halve kilometer spreidt dit stinkend rot zich uit. Deze vuilnisbelt is de moeder van alle geluidsellende die over De Koekuit komt. En doorheen de troep razen bulldozers om het afval van de ene hoop op de andere te slepen. ‘Ja, wij beginnen voor dag en dauw,’ bevestigt een van de chauffeurs. ‘Et alors?‘
Voeg daar nog twee lawaaierige windmolens aan toe en het plaatjes is compleet.
Iets is ons op deze wandeling zeer duidelijk geworden. Het verbaast ons niet langer dat, ondanks de vele klachten, hier geen orde op zaken wordt gesteld. Dit meerkoppig monster is te groot geworden. Niemand kan daar nog tegenop. Daarom steken de verantwoordelijken hun kop in het zand. Als echte struisvogels.
Buurtbewoners van de Bloemenwijk, wees gewaarschuwd als men met lieve woordjes u Menen West, een nieuwe vervuilende industriezone, wil opsolferen. Kom, eens de quarantaine voorbij is, ook eens luisteren, en laadt u op. Laat het bij jullie niet zover komen.
