Onze geliefde Krant van West-Vlaanderen (voorheen De Weekbode) blokletterde dat de minister voor Omgeving de Komerenhoek als natuurreservaat heeft erkend. In 2002 kocht Natuurpunt Wervik er een halve hectare ontoegankelijke moerasgrond van de Geluwse familie Ghekiere. Het perceel is een van de weinig resterende delen van het natuurlijke overstromingsgebied langs een beek die in Geluwe ‘Reutelbeek’ en in Menen ‘Geluwebeek’ wordt genoemd. Ze loopt achter de Lidl en de Colruyt naar de wijk Ons Dorp en van daar naar de Leie.

Tot zover de klare taal. Dan wordt het artikel in ons lijfblad iets warrig. De journalist schrijft verder over ‘de Geluwebeek in Geluwe’, een waterloop die daar niet bestaat. Wat heeft de minister nu tot natuurgebied verklaard? De 50 aren overstromingsgebied van Natuurpunt Wervik? Of ook de aansluitende Reutelbeek in Geluwe of alleen het stuk beek in Menen, dat daar wel Geluwebeek heet?

Het was de Wervikse afdeling van N-VA die met het goede nieuws naar buiten kwam, bij monde van haar voorzitster Virginie Mahieu. Zij moest het dus weten.

‘Mevrouw Mahieu, wat is het nu?’

‘Tja, Ik weet het ook niet, maar zodra ik het weet zal ik u op de hoogte brengen.’

Stefaan Parreyn, de voorzitter van Natuurpunt Wervik, is zeker van zijn stuk. De erkenning als natuurreservaat slaat op alles wat op het gewestplan rond de beek in het groen staat gekleurd -de hele beekvallei dus. Hij stelt wel dat er sommigen twijfel proberen te zaaien. Het zal er dus op aankomen wat er werkelijk in het ministerieel besluit staat.

De natuur langs de Reutelbeek/Geluwebeek blijft al tientallen jaren een onderhoudend onderwerp. Al in 2002 kondigde het Nieuwsblad aan dat de beekvallei natuurreservaat zou worden. (Daar is al 20 jaar sprake van, vermeldt het betreffende artikel, dat nog van de hand is van Werner Rodenbach.)

De omgeving van de Komerenhoek kwam enkele jaren geleden nog in het vizier als een (zogezegde) mogelijke locatie voor het bedrijventerrein Menen-Wervik (de optie Menen-Noord). De plannenmakers dagdroomden toen over fabrieken rond de beek en haar overstromingsgebied. Het is onwaarschijnlijk dat er dan nog blauwe reigers, bosrietzangers en kleine karekieten tussen al dat industrieel gedruis zouden broeden. Om nog maar te zwijgen van de boomvalk  en ijsvogels. (We halen de namen van het gevogelte niet uit de kaart van een wildrestaurant maar uit een nota van Natuurpunt Wervik.)

Het valt overigens te betwijfelen of de Europese sponsors van de groene verbinding tussen Geluwe en de Menen (Interegprogramma Leievallei) dat een goed idee zouden vinden.

Uiteindelijk maakt het voor de gewone burger die wil wandelen in de natuur niet zoveel uit. De vallei is nu al een parkgebied en de verandering naar natuurgebied is een oefening die in praktijk enkel voor het beheer en de subsidie van belang is. Natuurpunt Wervik zal een beheersvergoeding krijgen. Meer is er niet aan de hand.

Beleidsvoerders hebben de onhebbelijke gewoonte om één zelfde realisatie zoveel mogelijk uit te melken. Al twintig jaar lang poseren ze op de foto bij de beek. Daarmee proberen ze de illusie te scheppen dat ze volop werken aan de goede zaak. Voor de duidelijkheid: met of zonder erkenning als natuurgebied komt er geen vierkante millimeter groen bij . In tegendeel: de Tyber-site heeft een flinke hap genomen.

We wensen Natuurpunt Wervik proficiat met hun realisatie -groot of klein.

Voor meer info over de vallei Reutelbeek/Geluwebeek zie onderstaande (Franstalige!) link.

http://www.velo-ravel.net/2015/2015-05-13_Geluwe-Reutelbeekpad.htm