Er worden te weinig kranten gelezen in deze stad. Veel te weinig. Voor één keer willen we daaraan wat doen door een beknopt persoverzicht te brengen. Maar de gazettepieten moeten ook hun boterham verdienen. Daarom mag u alleen verder lezen als u plechtig belooft een abonnement te nemen.

Pieterjan Desmet

Wie ‘Desmet’ zegt in Menen, zegt Decospan. Pieterjan behoort tot de derde generatie van de Desmets met veredelde leemplaten in de genen. In de zaterdagkrant van vorige week mocht hij uitleggen hoe zijn bedrijf overleeft in deze barre tijden met torenhoge gas- en elektriciteitstarieven. Laagjes fineerhout aanbrengen op blindhout vergt immers heel wat warmte. Fijn dat een Menense captain of industry het woord mag nemen, zelfs al woont hij in Kortrijk.

Maar er is een probleem met dat interview. Als hij het over de windmolens op Grensland heeft, zegt Pieterjan, we citeren hem: ‘de plannen om meer windturbines te zetten, stuiten (sic) op heel wat verzet en werden uiteindelijk afgekeurd.’ Hoezo, Pieterjanneman? Het laatste plan werd wel goedgekeurd! De advocaat van de Stad die de bouw moest tegenhouden, kwam immers een straat te laat om zijn papieren in te dienen. De reden van die vergetelheid is nog altijd in nevelen gehuld. Feit is dat de derde windmolen wel degelijk mocht gebouwd worden.

Dat het er niet van kwam is enkel te danken/te wijten aan ‘de economische omstandigheden die niet gunstig waren’. Lees met ons: minister Demir had de belachelijk hoge subsidies – die u en ik betalen via onze elektriciteitsfactuur – naar beneden gestuurd. De windmolens waren geen goudmijntje meer. Ziedaar de ontmaskerde kampioen van de duurzame energievoorziening. Zo liegen in een kwaliteitskrant!

Verder kon het de ‘bende van vier’ die de bijkomende windmolen wilde plaatsen, niet veel schelen dat hun tuig op amper driehonderd meter van de woningen zou worden opgericht. Zelfs de eigen computermodellen gaven overschrijding van het lawaai bij nacht aan. Men ging er de wonderbaarlijke ‘serations’ op plaatsen, omdat die de geluidsoverlast zouden verlagen. Hoort u nog iets van die miraculeuze serations? Dat de Fransen buren hierover een zaak aanspanden bij de Europese Commissie raakte hun koude kleren niet. Wie zei daar dat de wereld geregeerd wordt door koudbloedige reptielen (pleonasme)?

Begrijpelijkerwijs lazen we de rest van het interview met enige argwaan. Welke energievernieuwing regelde CEO Pieterjan nog met de subsidies voor zijn bedrijf? ‘Ons eigen houtafval is een energiebron geworden. We recupereren het en zetten het om in warmte.’ Heeft Pieterjan een grote houtkachel geïnstalleerd? Of heeft hij het principe van langzaam garen uit de gastronomie overgenomen in zijn fabriek? Bij houtstook komt per eenheid opgewekte energie bijna twee keer zo veel CO₂ vrij dan bij aardgas, en ongeveer 15 procent meer dan bij steenkool.

We herinneren ons levendig de verbranding van ‘houtafval’ in de oven van de firma Dekeyzer. En uit het Zwart Kaveke, van een andere Desmet, komt enkel waterdamp van opgestookt zuiver hout, of niet soms? Maar vanzelfsprekend zal de techniek zo ver gevorderd zijn dat de verbranding volledig is, veel beter dus dan in de huiselijke houtkachels die men zo graag wil verbieden.

llll

Moorslede

Nog uit de krant van deze week: ‘Vorig jaar al bracht de [onze geliefde, nvdr] Krant van West-Vlaanderen [voorheen De Weekbode, nvdr] naar buiten dat de burgemeester van Moorslede, Ward Vergote (ex-Open VLD, nu Visie), betrokken was in een verdachte vastgoeddeal. Een stuk landbouwgrond leverde hem in twee jaar dik 200.000 euro meerwaarde op. Het parket en Audit Vlaanderen startten een onderzoek, Audit Vlaanderen heeft het rapport nu klaar.’

‘De bewuste grond stond niet alleen als landbouwgrond ingeschreven, maar ook als reserve­gebied voor een ‘ambachtelijke ­zone’, waardoor het industriegrond kon worden.’ Waar hebben we dat nog gehoord? Zei iemand daar Menen West? Ssst. Tijdig vergaderingen verlaten kan veel geld opleveren.

Bosbeheer in Vlaanderen

Nog een titel uit de krant: ‘Bosbeheer in Vlaanderen: voor één keer is niet geld, maar ruimte het probleem’. ‘Waar vinden we grond,’ wordt er in het artikel door de professor van dienst wanhopig uitgeroepen. ‘Vlaanderen is dichtbevolkt en de claims op ruimte komen van alle kanten.’ ‘Bos staat daarenboven niet op de eerste plaats.’

Ondertussen zien we met lede ogen aan dat de ambachtelijke zone in het Tyberpark pijnlijk leeg blijft staan. Ooit werd de uitbreiding van het bedrijf waar Pieterjan nu de plak zwaait, opgevoerd als argument om de 70 hectare landbouwgrond op Menen West om te zetten in vervuilende bedrijvenzone. Een vals argument blijkt achteraf. Een aantal bedrijfsleiders, gesteund door hun belangengroep Voka, zorgen voor overdreven zelfbediening. Dit gaat ten koste van open ruimte, groen, goede planning, mobiliteit en goed waterbeheer. Gewezen Vlaams Bouwmeester Leo Van Broeck waarschuwde daar al voor. Maar wat baten kaars en bril? Hij kreeg de bons.

Als de Alerte Koekuit met zijn procedure voor de Raad van State een halt kan roepen aan de nieuwe vervuilende industriegrond in Menen West, dan heeft ze haar bestaansreden dubbel en dik verdiend.

Het stadsbestuur nam zich voor tijdens deze legislatuur 32.000 bomen te planten. Op de milieuraad kondigde schepen Patrick Roose aan dat er al 4.500 geplant zijn. Als men zijn hoop stelt op de bufferzone die men rond de vervuilende industriezone Menen West wil aanleggen, is dat een maat voor niets: de woonkwaliteit gaat er in dat geval hoe dan ook op achteruit. De bomen zijn dan een doekje voor het bloeden.

PS: Help het stadsbestuur: als we rond de kerstdagen allemaal een kerstspar – met wortel – in onze woonkamer zetten, dan zal het aantal bomen in Menen tijdelijk met enige duizenden toenemen.

dd

Van onze stagiair