Het ene plezier is het andere waard. Onze vrienden uit Wervik hebben de Alerte Koekuit al vaak geholpen. Onder andere bij de acties tegen de misplaatste windmolens, het fijn stof en de zaak Menen West mochten we op hun geëerde medewerking rekenen. Nu zitten zij met een vraag. Zelfs al wonen we maar enkele kilometers van elkaar, ze hebben daar heel andere zorgen. Een fusie is dus niet onmiddellijk aan de orde.

Waarover breekt men in Wervik het hoofd? De tabaksstad telde onder zijn inwoners een ingenieur-architect met enige faam. Het betreft Lucien Cnockaert die begin dit jaar overleed. Wie door de Hogeweg van Menen naar Wervik rijdt, passeert aan de linkerkant, net voor het binnenrijden van die stad, een soort kasteelmuur. Dat was de opvallende werkplek van architect Cnockaert.

Van zijn hand is niet alleen het zwembad ‘Ter Leie’ op het stadsdomein Oosthove in Wervik, maar ook de zwembaden in Wevelgem en Komen, de sporthal en bibliotheek van Wevelgem en deels het GC Guldenberg, ook in Wevelgem. De foto hierboven van het zwembad ‘Ter Leie’ in Wervik, mag duidelijk maken dat Lucien Cnockaert niet zomaar de eerste de beste scheve architect was. De kenners loven zijn ‘brutalistische stijl’. Het brutalisme is een stroming die gekenmerkt wordt door vaak grote blokachtige structuren van ruw onafgewerkt gewapend beton of metselwerk. Door het bombastische, soms intimiderende voorkomen is het brutalisme een stijl die vaak een mening uitlokt. (Dat wisten we zelf niet, het is overgeschreven.)

Over smaken en kleuren valt niet de discussiëren. Dat het betonrot meedogenloos is, en betonstructuren met de tijd een verloederd uitzicht krijgen, staat evenwel buiten kijf. Wat de architect en de stedelijke opdrachtgevers daarenboven niet konden incalculeren was de veranderende zwemcultuur. De tijd van rechthoekige zwembaden, waar men voorbeeldig baantjes trekt, ligt achter de rug. Het volk wil nu glijbanen en wildwateravonturen tussen plastieken palmbomen.

Het schepencollege van Wervik (nog voor ze daar messen in elkaars rug staken) nam een radicale beslissing. Het kunstig zwembad in Wervik moet met de grond worden gelijk gemaakt. Weg ermee. Wat er van overblijft moet fijn vermalen worden in de steenbrekers van (vermoedelijk) Cnockaert in Wervik.

Petitie

De jongste zoon van de architect, Frederik Cnockaert, gruwt van dat idee. ‘Gelukkig dat mijn vader dat niet meer moet meemaken,’ zucht hij in de pers. Het geval wil daarenboven dat die zoon een kunstrestaurateur is: iemand die oude en verlepte dingen weer tot leven wil brengen.

Zeker, Frederik Cnockaert is wel realist genoeg om in te zien dat de verwarmingskosten en de renovatie van het zwembad een te zware last worden voor de Wervikanen. Maar moet het gebouw daarom helemaal verdwijnen, oppert hij. De vraag stellen is ze beantwoorden. Neen, zegt Frederik. Geef het een andere bestemming. Hij heeft daarvoor een petitie opgezet onder de titel ‘afbreken is gemakkelijk’. Zelf doet hij enkele voorstellen voor herbestemming: een plaats om studenten te laten studeren, een tentoonstellingsruimte, een vergaderzaal voor de gemeenteraad met uitzicht op de Leie.

Hij bevindt zich met deze ideeën in het goede gezelschap van de gewezen Vlaams bouwmeester Leo Van Broek (inderdaad de man die de geplande industriezone op Menen West een onding vindt!). Bien étonnés de se trouver ensemble …

U kunt uw steun voor het behoud van het Werviks zwembad aan Frederik Cnockaert betuigen door een briefje in zijn brievenbus te stoppen, op het adres Hoogweg 42 te 8940 Wervik. Of door een mail naar hem te sturen op het adres info@kerat.be.