Na het ‘njet’ van Wervik: zakenman Marc Desmet probeert nu in Menen een vergunning te krijgen voor zijn kleine windmolen

Enige maanden geleden meldde deze website dat zakenman Marc Desmet naast zijn woning in de Haantjesstraat (officieel adres: Ieperstraat, ter hoogte van de rotonde tussen Geluwe en Menen) een kleine windmolen wilde neerpoten. De oorspronkelijk voorziene plaats lag op grondbied Geluwe. Desmet moest daarom zijn aanvraag mailen naar de diensten van de hoofdgemeente Wervik. Zijn project werd daar afgewezen.

Het beleidskader voor kleine windturbines, dat werd opgesteld door de Provincie, somt een aantal bezwaren op. De energieproductie moet afgestemd zijn op het eigenlijke verbruik van de aanvrager. Aanvragen van kleine windturbines worden enkel beoordeeld als ze dienstig zijn voor actieve landbouwbedrijven, KMO’s in industriezones, en vergunde para-agrarische bedrijven. Particulieren kunnen binnen deze visie geen vergunning verkrijgen voor het plaatsen van een kleine windturbine. Er bestaat verder gevaar voor visuele verrommeling. En welke plannen heeft de Provincie voor de windverstorende hoogbouw op het aankomende vervuilende bedrijventerrein Menen West?

Evenwel, voor iemand als Marc Desmet zijn problemen gewoon maar uitdagingen. Kan hij niet door de deur, dan neemt hij het raam. Hij verplaatst zijn molen enige meters, op grondgebied Menen (het plannetje is niet zo duidelijk) en vult zijn nieuwe aanvraag aan met een gunstig advies van een netwerkleverancier. In Menen krijgt zijn aanvraag aldus een tweede kans.

De paal waarop de rotor staat is 15 meter hoog, de top van de wieken haalt een kleine 22 meter. Het openbaar onderzoek voor Marks molen -die naar verluidt evenveel lawaai maakt als een slechte koelkast – loopt nog tot en met 23 mei 2024. Opmerkingen of bezwaren moeten naar het Menens stadhuis gestuurd worden.

Met onderstaande link komt u uit op het dossier

https://omgevingsloketinzage.omgeving.vlaanderen.be/2024031769

Verbinding Jaagpad met Lageweg vordert niet

Al vele jaren geleden schreven we erover: de uitrit van de Arkebrugweg, over de Wervikstraat, richting Lageweg is voor fietsers een gevaarlijk traject. Oude Menenaars kennen die plaats als het ‘Leiegat’. Een als maar doffer wordende verkeerspiegel, moet zicht geven op de auto’s die vanachter de bocht opduiken. Het is de ‘missing link’ in de (veiliger) fietsverbinding tussen Menen en Wervik.

Veel minder veel jaren geleden kwam het stadsbestuur met het plan om een nieuwe verbinding tussen de Leie en de Lageweg te regelen, ter hoogte van de Lageweg zelf. Daarmee kan niet alleen het gevaarlijke Leiegat worden gemeden, maar ook de bocht in de Wervikstraat. Het nieuwe fietspad zal geflankeerd worden door een lieflijk parkje, waar het goed toeven zal zijn. Het hele project werd met veel ‘likes’ op het internet beloond. Toen hoorden we er niets meer van.

Recent werd in de Lageweg een werfbord geplaatst met daarop de aankondiging dat de werken zouden worden aangevat. En inderdaad, er kwamen verkeersborden en een graafmachine ploegde de wei om tot eens soort maanlandschap. Toen is het weer weer stil geworden. De graafmachine blijft roerloos staan. Op het werfbord staat nog altijd te lezen dat het werk af zal zijn tegen eind april 2024, maar dat lijkt ondertussen onhaalbaar. Het fietsend volk wacht dus met ongeduld af.

Wraakroepende toestand in de Donald Trumpstraat

Aan de nieuwe moerasverkaveling op de hoek van de Charles Cappellestraat en de Lageweg zijn op deze pagina’s al vele bits en bytes verloren gegaan. Recent nog kregen we een geleid bezoek doorheen de nieuwe Donald Trumpstraat die dit nieuwe woongebied toegankelijk zal maken. U las hierover enkele weken geleden.

Wat ons bij die rondgang al opviel, was de waterplas die zich uitstrekte vanaf enkele huizen in de Charles Cappellestraat tot aan de spoorweg. Hoe gaan ze dat oplossen, dachten we.

Eerst even het geheugen opfrissen: toen de verkavelaar het hele terrein wilde ontwikkelen, kwam hij in oog te staan met de eigenaars van enkel kleine huizen langs de Charles Cappellestraat. De verkavelaar wilde die woningen kopen, maar de eigenaars zagen dat anders. Rekening houdend met de geboden prijs, zagen ze meer heil in het renoveren van hun huizen. Daar zij ze nu volop mee bezig.

Helaas, naarmate de werken aan de nieuwe straat vorderden, kwam de zondvloed langzaam maar zeker tot aan hun gevels.

Verschillende getuigen verzekeren ons dat dit voorheen nooit het geval was. ‘Het regenwater loop nu gewoonweg naar achter, onze richting uit,’ verklaart een van de buurtbewoners.

De verkavelaar, een firma die problemen als uitdagingen ziet, besloot een put met verhoogde bermen aan te leggen, die zowel de spoorweg als de huizen van het water moeten sparen. Een soort deltawerken in miniatuurformaat. Het is maar zeer de vraag of de bewoners van de huizen, die lager gelegen zijn, de voeten droog zullen houden. Kan dit allemaal?

Volgens sommige buurtbewoner is dat maar een van de pesterijen die de eigenaars moeten ondergaan, nu ze weigerden hun huizen ‘cadeau’ te doen. Voor een aansluiting op het riolenstelsel van de Donald Trumpstraat wordt hen vele duizenden euro’s gevraagd. Ook over de grondruil (goedkoop moeten geven, duur moeten inkopen) zijn ze niet te spreken. ‘Maar wat moeten we doen,’ vragen ze. ‘Wie zal de situatie rechttrekken?’

(Om de Zuster Marie-Jeannestraat – ter hoogte van de beek in de Charles Cappellestraat – droog te houden, hebben buurtbewoners duizenden euro’s advocatenkosten betaald.)